همه چیز درباره ترایپوفوبیا یا ترس از سوراخ و الگوهای تکراری - وبلاگ اسلیم

به گزارش وبلاگ اسلیم، ترایپوفوبیا ترس یا انزجار شدید و نامتناسب از سوراخ ها، برآمدگی ها یا الگوهایی است که در کنار هم یا تکراری هستند. به عنوان مثال، این می تواند به وسیله سوراخ های لانه زنبوری یا اسفنج، پوست مار یا دانه های توت فرنگی ایجاد گردد.

ترایپوفوبیا به طور رسمی به عنوان یک اختلال روانی طبقه بندی نمی گردد. در حالی که تحقیقات محدود و متناقضی در خصوص اینکه آیا واقعاً یک فوبیا واقعی است وجود دارد، افراد مبتلا به ترایپوفوبیا در صورت بروز علائمی که در زندگی روزمره تداخل دارند، ممکن است معیارهای تشخیصی فوبیا را داشته باشند.

در واقع، افرادی که علائم شدید نشان می دهند ممکن است با درمان هایی که معمولاً برای اختلالات اضطرابی استفاده می شوند، مانند مواجهه درمانی، درمان شوند.

محرک های ترایپوفوبیا

ترایپوفوبیا می تواند به وسیله طیف وسیعی از اشیا و الگوها ایجاد گردد. اینها می توانند به صورت طبیعی یا ساخته شده باشند.

به عنوان مثال، فردی که دچار ترایپوفوبیا است ممکن است به وسیله موارد زیر تحریک گردد:

• غلاف دانه نیلوفر آبی
• لانه زنبور
• یک عدد انار خرد شده
• چشم حشرات
• اسفنج های دریایی
• مرجان
• تراکم در یک سطح
• بسته بندی حباب دار
• توری فلزی
• مواد تور ماهی
• توری
• پوست خزندگان
• اسفنج ها
• تمشک
• برآمدگی در قسمت بیرونی آناناس یا جک فروت

ترایپوفوبیا بعلاوه می تواند به عنوان یک بیزاری شدید از الگوهای مرتبط با بعضی بیماری های پوستی مانند ایکتیوز که باعث ایجاد الگوی الماسی شکل روی پوست می گردد، ظاهر گردد.

افراد مبتلا به ترایپوفوبیا ممکن است به خصوص به وسیله تصاویر ایجاد شده از اعضای بدن انسان که با سوراخ ها و الگوهای دیگر روی هم قرار گرفته اند تحریک شوند. این ممکن است باعث ایجاد ترایپوفوبیا به عنوان یک ترس غیرمنطقی از بیماری های پوستی یا حتی ترس از سوراخ در دست ها یا سایر اعضای بدن گردد.

آیا ترایپوفوبیا یک فوبیای واقعی است؟

ترایپوفوبیا تا همین اواخر به خوبی شناخته شده نبود. اعتقاد بر این است که این اصطلاح برای اولین بار در سال 2005 ابداع شد، زمانی که شرکت نمایندگان در یک انجمن آنلاین ادعا کردند که انزجار یا ترس غیرمنطقی از اشیاء با سوراخ های بسته دارند.

از آن موقع، هزاران نفر با ادعای اینکه تحت تاثیر قرار گرفته اند، پیدا شدند. این امر بعضی از کارشناسان را به این سوال واداشته است که آیا تریپوفوبیا یک شرایط مآغاز است یا صرفاً یک اختلال تحت تأثیر اجتماعی، مشابه بیماری مورژلونز.

معمولاً متخصصان تشخیص فوبیا را بر اساس معیارهای ذکر شده در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی انجام می دهند. با این حال، معین اینکه آیا ترایپوفوبیا شرایط یک فوبیای خاص را دارد یا نه، سخت است زیرا محققان این شرایط را متفاوت تفسیر می نمایند.

به عنوان مثال، یک مطالعه منتشر شده در Frontiers in Psychiatry در سال 2018 گزارش داد که بسیاری از افرادی که ادعا می نمایند ترایپوفوبیا دارند با تماشا الگوهای خوشه ای انزجار نشان می دهند اما نه ترس. این محققان با طبقه بندی آن به عنوان فوبیا مخالفت کردند، زیرا ترس یکی از ویژگی های معین فوبیا است.

در مقابل، مجله برزیلی روانپزشکی گزارشی منتشر کرد که در آن نتیجه گرفت که ترایپوفوبیا در واقع یک فوبیای خاص است. این امر با تداوم علائم، همراه با استرس روانی و اختلالی که شرکت نمایندگان در مطالعه تجربه کردند، معین شد.

سایر محققان معتقدند انزجار اولیه ای که فرد نسبت به الگوهای خوشه ای احساس می نماید ممکن است به عنوان یک ترس آغاز گردد اما با تقویت منفی و اجتناب مداوم، می تواند در طول زمان به یک فوبیا تبدیل گردد.

علائم ترایپوفوبیا

مانند سایر فوبیاها، ترایپوفوبیا هم با یک پاسخ روانی و هم با پاسخ سیستم عصبی خودمختار ظاهر می گردد. این واکنش ها تجربه منفی فرد را تسریع می نمایند زیرا احساسات شدید باعث ایجاد علائم فیزیکی می گردد و بالعکس.

افراد مبتلا به ترایپوفوبیا ممکن است بعضی یا همه علائم فیزیکی و روانی زیر را تجربه نمایند:

• موارد وحشت زدگی
• تعریق
• لرزیدن
• گرگرفتگی یا لرز
• تنگی نفس
• خفگی
• ضربان قلب تند
• درد قفسه سینه
• حالت تهوع
• سردرد و سرگیجه
• غش
• بی حسی
• خشکی دهان
• گیجی

افراد مبتلا به فوبیا تمایل دارند از شی یا تجربه ای که باعث ایجاد علائم می گردد اجتناب نمایند که می تواند عملکرد را در شرایط خاص سختتر کند.

تشخیص

چالش دیگری برای تشخیص این است که ترایپوفوبیا می تواند با سایر اختلالات روانپزشکی (مانند اختلال افسردگی اساسی، اختلال وسواس فکری-اجباری و اختلال اضطراب فراگیر) همزیستی داشته باشد که باعث همپوشانی علائم می گردد.

چه چیزی باعث ترایپوفوبیا می گردد؟

فوبیا دلیل خاصی ندارد. در عوض، آنها می توانند ناشی از هر تعداد یا ترکیبی از عوامل پیچیده، از جمله ژنتیک، آسیب قبلی، پاسخ های آموخته شده در اوایل زندگی و اضطراب یا افسردگی طولانی مدت باشند.

در خصوص ترایپوفوبیا، بعضی از دانشمندان معتقدند که دلیل ممکن است تکاملی باشد. محققان دانشگاه آمستردام عنوان می نمایند که این اختلال به جای اینکه ناشی از ضربه یا اضطراب باشد، ممکن است یک نسخه اغراق آمیز و بیش از حد تعمیم یافته از یک واکنش سازگار طبیعی به الگوهایی در طبیعت باشد که ما ذاتاً آن را خطرناک می دانیم.

به عنوان مثال، یک فرد ممکن است ناخودآگاه یک شی ناهموار را با بثورات یا تاول هایی مانند مواردی که در آبله دیده می گردد، مرتبط کند. خوشه های سوراخ ممکن است به عنوان هجوم انگلی پوست تعبیر گردد و الگوهای خاصی می توانند ظاهر مارهای سمی را تقلید نمایند.

به طور مشابه، یک فرد ممکن است از الگوهای خوشه ای روی غذا و سایر مواد آلی بترسد زیرا ظاهر انگل را تقلید می کند که می تواند خوردن غذا را خطرناک کند.

سایر دانشمندان کمتر از این فرضیه حمایت می نمایند. در یک مطالعه در سال 2017، بچه ها پیش دبستانی نسبت به عکس های رنگی مارهای سمی بیزاری فوری نشان دادند اما نه از الگوهای معینه مرتبط با مارها. این نشان می دهد که هر گونه واکنشی به چنین الگوهایی ممکن است آموختنی باشد، نه غریزی. بعلاوه در خصوص اینکه آیا ترایپوفوبیا یک فوبیای مآغاز است یا خیر، تردید ایجاد می نماید.

درمان ترایپوفوبیا

ترایپوفوبیا یک بیماری خاص نیست، بنابراین هیچ درمان توصیه شده ای وجود ندارد. با این حال، افراد مبتلا به فوبیای خاص معمولاً با روان درمانی و در صورت احتیاج با دارو درمان می شوند.

درمان ها عبارتند از:

• مواجهه درمانی، که می تواند پاسخ فرد به ترس را با قرار دادن تدریجی در معرض چیزی که از آن اجتناب می نماید و از آن می ترسد، کاهش دهد.
• درمان شناختی-رفتاری به افراد یاری می نماید تا افکار، رفتارها و احساسات منفی را که در مواجهه با فوبیای خود به وجود می آیند رفع نمایند، سپس با احساس امنیت و مثبت اندیشی جایگزین شوند.
• بنزودیازپین ها شل نماینده های سیستم عصبی مرکزی هستند که می توانند برای آرام کردن افرادی که در پاسخ به فوبیا دچار استرس، اضطراب و هراس هستند، استفاده شوند.
• مهارنماینده های انتخابی بازجذب سروتونین با تنظیم سروتونین، یک ماده شیمیایی مغز که در خلق و خو و اضطراب نقش دارد، به درمان فوبیا یاری می نماید.
• مسدود نماینده های بتا می توانند با مسدود کردن گیرنده های بتا با اثرات اضطراب آور فوبیا مقابله نمایند. این کار ضربان قلب را کند می نماید و به کاهش فشار خون برای کاهش علائم اضطراب یاری می نماید.

حرف آخر

صرف نظر از اینکه ترایپوفوبیا یک تشخیص شناخته شده است یا خیر، به طور بالقوه می تواند برای زندگی روزمره مضر باشد. هر گونه واکنش بیش فعال به یک شی یا موقعیتی که پایدار است و باعث رفتارهای اجتنابی می گردد، نباید نادیده گرفته گردد یا به حداقل برسد. می توانید از یک درمانگر یا دکتر متخصص در درمان فوبیا و اختلالات اضطرابی یاری بگیرید.

یک متخصص می تواند به شما یاری کند تا ابزارها و درمان های مختلف مقابله ای را پیدا کنید تا روش مناسب خود را پیدا کنید. بسیاری از افراد فوبیا و ترس های غیر منطقی دارند و می توانند با یاری های مناسب بر آنها غلبه نمایند. صحبت آشکار با عزیزانتان در خصوص احساستان می تواند شدت ترس هایتان را کاهش دهد و اطمینان دهد که در سفر شفابخش خود از حمایت برخوردار خواهید بود.

منبع:

verywellhealth