4 رکن ساخت نسل مدرن تر ناوهای رزمی در کشور بالاخره کامل شد، ایران با نگین به باشگاه دارندگان Frigate می پیوندد - وبلاگ اسلیم

به گزارش وبلاگ اسلیم، رادار آرایه فازی، طراحی پنهانکار، لانچر عمودی موشک و پیشران توربین گازی قوی از جمله اصلی ترین نیازمندی ها برای ساخت یک ناو قدرتمند هستند که در تمامی این بخش ها، کشورمان به خودکفایی رسیده است.

به گزارش وبلاگ اسلیم به نقل ازسرویس دفاع و امنیت مشرق، توسعه شناورهای رزمی چند سالی است که در کشورمان فرایند صعودی و سریع تری به خود گرفته و ناوهای کلاس موج مثل جماران به اسم نماد شروع خودکفایی جدی ایران در بحث شناورهای رزمی رسما معرفی و عملیاتی شده اند. در عین حال طرح هایی برای طراحی و ساخت شناورهای سنگین تر برای نیروی دریایی ارتش مطرح است که در تازهترین اطلاع رسانی ها در این خصوص، امیر دریادار حسین خانزادی فرمانده نیروی دریایی ارتش از در دستور کار بودن ساخت ناوشکن سنگین در این نیرو خبر داده و گفته وزن این ناوشکن بین 5 تا 7 هزار تُن خواهد بود. هم اکنون سنگین ترین ناوشکن های موجود در نیروی دریایی ارتش، از کلاس موج هستند که وزنی در حدود 1300 تُن دارند.

با آنالیز این نکته مهم در سخنان دریادار خانزادی و نگاهی به تعدادی از اخبار و دستاوردهای دفاعی در سالهای اخیر، کاملا معین می گردد که کم کم عناصر مورد احتیاج برای ورود صنایع دفاعی و تجهیزات دریایی کشورمان به سطحی بالاتر و مهم تر فراهم شده است که در این گزارش اشاره ای به این عناصر خواهیم داشت و در نهایت به معرفی بعضی از شناورهای معروف موجود جهان در این تناژ می پردازیم. هرچند که ارزش رسیدن جمهوری اسلامی ایران به چنین سطح علمی و صنعتی در اوج تحریم های رسمی و غیررسمی در حوزه نظامی، بیش از این مواردی است که بیان خواهد شد

توسعه یک سازه پنهانکار برای طرح آینده ایران

اگر به اعضای مختلف خانواده شناور موج خصوصا عضو تازه این سری یعنی سهند نگاهی داشته باشیم متوجه می شویم که از جماران تا سهند تغییرات خاصی در ساخت سازه شناور ایجاد شده و طراحان ایرانی به سمت طرح های با افزایش سطح پنهانکاری رفته اند. امروزه در جهان دریانوردی و در حوزه نظامی تقریبا تمام سازندگان عالی رتبه و اصلی شناورهای رزمی در بیشتر کلاس ها و وزن ها، به سمت طراحی پنهانکار رفته اند چراکه این طراحی پنهانکار باعث افزایش سطح بقاء پذیری شناور در میدان نبرد می گردد. البته ذکر این مسئله هم بسیار مهم است که طراحی پنهانکار صرفا به سازه محدود نشده و احتیاج دارد که در بخش های دیگر مثل کاهش حرارت خروجی گازهای سیستم پیشران و طراحی سامانه های تسلیحاتی و اپتیکی که بر روی بدنه نصب می شوند هم مواردی لحاظ شوند.

ناو جماران - به طراحی بدنه و یک دودکش دقت کنید

یکی از اعضای تازه سری موج- محل دود کش با فلش معین شده- به طراحی متفاوت و مدرن تر بدنه در مقایسه با جماران دقت کنید

در بحث کاهش حرارت با نگاهی به تصاویر موجود از شناور تازهی که برای ناوگان شمال کشور در کلاس موج در حال ساخت است می بینیم که نیروی دریایی هم به سمت طراحی دو دودکش کوچک تر رفته این در حالی است که در نسل اولیه مثل ناو جماران یک دودکش وجود داشت. افزایش تعداد دودکش ها و کوچک تر شدن باعث کاهش اثر حرارتی می گردد. در عین حال با اضافه شدن سیستم های خنک نماینده می توان از سطح حرارت خروجی هم کم کرد. در ادامه در بحث تسلیحاتی به موارد بیشتری در این خصوص خواهیم پرداخت.

پیشران ناو تازه ایرانی چگونه خواهد بود؟

برای طراحی و ساخت هر وسیله ای متحرک یک سوال مهم وجود دارد و آن هم معین سیستم پیشران یا به زبان خودمانی موتور آن وسیله است. شاید بتوان پاسخ درباره این که نسل تازه شناورهای سنگین وزن ایرانی با چه سیستم پیشرانی مجهز می گردد را در گفتگویی پیدا کرد که در شهریور ماه سال جاری از قول رییس سازمان صنایع دریایی یعنی امیر رستگاری منتشر شده. وی در این مصاحبه می گوید: امیدوارم تا دو سال آینده اولین توربین دریایی را با قدرت 25 مگاوات با همکاری یکی از شرکت های توربین ساز کشور فراوری و بر روی ناوهای خود نصب و استفاده کنیم.

توربین های دریایی با قدرت 25 مگاوات از جمله سیستم هایی هستند که امروزه در حجم بالایی از شناورهای رزمی مدرن خصوصا اروپای غربی و آمریکایی مورد استفاده قرار می گیرند. توربین های مدل LM2500 ساخت شرکت جنرال الکترونیک آمریکا در چندین مدل فراوری شده و قدرتی در حدود 20 تا 25 مگاوات را فراوری نموده و امروزه در شناورهای 30 نیروی دریایی در نقاط مختلف جهان مورد استفاده قرار می گیرد. تعداد قابل توجهی از این شناورها در طیف وزنی 5 تا 7 هزار تنی قرار دارند که فرمانده نیروی دریایی ارتش هم به آن اشاره نموده است.

چشم عقاب برای نسل تازه ناوهای ایرانی

آذر ماه سال گذشته و در نمایشگاهی از دستاوردهای نیروی دریایی، ماکتی از طرح رادار کنترل آتش آینده نیروی دریایی ارتش رونمایی شد که چشم عقاب نام دارد. این سیستم راداری یک سامانه راهنمایی تیر سه بعدی غیرچرخان است که با هدف کشف و رهگیری بیش از 100 هدف سطحی و هوایی و انتقال اطلاعات آنها به سامانه های موشکی و توپخانه نصب شده روی ناوها، طراحی شده است.

برد رادار مورد نظر در حدود 200 کیلومتر بوده و ارتفاع کشف آن هم در حدود 30 کیلومتر است. این رادار در هر وجهه خود دارای 1000 المان بوده و هر وجه قادر به رهگیری همزمان 3 هدف است. یعنی رادار چشم عقاب توان رهگیری 12 هدف به صورت همزمان را هم دارد. تعداد کل المان ها هم با این حساب در چشم عقاب، 4 هزار المان است که هر کدام از این المان ها، نقش مهم و اثرگذاری در کشف و شناسایی هدف ایفا می نمایند.

ماکت رادار چشم عقاب

چشم عقاب توانایی بروزرسانی شرایط اهداف را در زیر 1 ثانیه در هر نوبت داشته و امکان ارسال تصادفی پالس، تغییر سریع فرکانس و تجزیه و تحلیل سیگنال های اخلالگر را دارد که این توانایی ها جزو زیر مجموعه بحث مقابله بر علیه اقدامات متقابل الکترونیک یا ECCM قرار می گیرد. این رادار به نسبت مدل های قدیمی تر احتیاج کمتری به تعمیر و نگهداری داشته و سطح مقطع راداری بدنه و سازه آن به علت ساختار و نوع طراحی آن به نسبت نمونه های قبلی بسیار کمتر است. این رادار می تواند اهداف بسیار متفاوتی مثل شناور، هواپیما، بالگرد، پهپاد و موشک کروز را کشف و تعقیب کند.

شکل ماکت و طراحی این رادار ایرانی هم شبیه به یکی از پروژه های پیروز و مشهور در جهان یعنی طرح APAR از شرکت تالس که یک شرکت چند ملیتی با مرکزیت فرانسه است، می باشد و طبیعتا توانایی های آن هم در حوزه دریایی و هوایی، همانند اینگونه رادارها، قابل اتکا و دلگرم نماینده است.

پرتاب عمودی برای موشک ها و شناورهای تازه ایرانی

وقتی درباره یک شناور رزمی در قرن بیست و یکم سخن می گوییم بحث پرتابگرهای عمودی موشک، مسئله ای است که باید حتما روی این ناوها لحاظ کرد. با رونمایی از سامانه پدافند هوایی باور 373 معین شد که کشور ما به فناوری استفاده از پرتابگرهای عمودی گرم دست پیدا نموده است. فرمانده نیروی دریایی ارتش هم اخیرا در مورد نصب لانچرهای عمودی روی ناوهای ارتش این گونه گفته است: در حال پیش بینی موشک هایی برای پرتاب از سیلوهای عمود پرتاب هستیم نقطه شروع آن فقط دماوند نیست و دماوند یکی از آنهاست؛ در جنوب هم این کار دارد انجام می گردد. به زودی آزمایش پرتاب موشک از پرتابگر عمودی از روی یکی دیگر از شناورها انجام خواهد شد و همه شناورهای نیروی دریایی به این سامانه مجهز خواهند شد.

شمایه عملکرد پرتاب گرم در سامانه پرتاب گر عمودی مارک 41

از این صحبت فرمانده نداجا می توان این گونه برداشت کرد که جمهوری اسلامی ایران در بحث سیستم های پرتاب عمودی به خودکفایی رسیده و به زودی شاهد نصب این سیستم بر روی ناوهای سبک تر، از جمله سری موج هم خواهیم بود.

اما اهمیت پرتاب گرهای عمودی در کجاست؟

موشک ها به صورت معمول در شناورهای قدیمی تر درون پرتابگرهای جعبه ای و به صورت مایل قرار می گرفتند و این مسئله باعث جا گیری بسیار بالا در فضای ناو شده و عملا شناورها با وجود این که توان حمل تعداد بیشتری از موشک ها را از نظر وزنی داشتند ولی به علت کمبود فضا به داشتن تعداد کمی موشک بسنده می کردند. از دهه 80 میلادی در شناورهای غربی و شرقی پرتابگرهای عمودی کم کم وارد کار شدند. این لانچرها که در داخل بدنه شناورها نصب می شوند این امکان را فراهم می نمایند که توان حمل موشک شناورها افزایش خاصی پیدا کند. در جهان با دو نوع پرتابگر رو به رو هستیم که یکی سرد و دیگری گرم هستند و آنچه ایران با سامانه باور 373 بدست آورده پرتابگرهای عمودی از نوع پرتاب گرم است.

به صورت کلی باید گفت که در پرتابگرهای سرد معمولا از یک منبع فراوری هوای پرفشار استفاده می گردد که موشک مورد نظر را به سمت بالا و به بیرون از آن فرستاده و سپس موتور موشک فعال می گردد. سامانه هایی مثل اس 300 یا تور که هر دو ساخته روسیه هستند و در سازمان رزم نیروهای مسلح ما هم وجود دارند از سیستم پرتاب سرد بهره می برند.

اما در سیستم های پرتاب گرم، موشک مورد نظر در درون مخزن مورد نظر خود فعال شده و معمولا به وسیله محل های خاصی که در اطراف آن در نظر گرفته شده حرارت خارج می گردد و موشک حرکت عمودی خود را شروع نموده و شروع به پرواز می نماید. پرتابگرهای عمودی از نوع گرم در جهان امروز، خصوصا در جهانی غرب از محبوبیت خاصی برخوردار هستند و خصوصا در بیشتر نیروهای دریایی نزدیک به بلوک غرب از پرتابگرهای عمودی با سیستم پرتاب گرم بهره گرفته می گردد. بالاتر در بحث طراحی پنهانکار به بحث سیستم های تسلیحاتی هم اشاره شده بود. نصب موشک ها در داخل بدنه شناور از جمله اقدامات مهمی است که باعث کاهش سطح مقطع راداری خواهد شد.

نگاهی به بعضی از شناورهای پیشرفته در این کلاس

اما در نهایت میرسیم به معرفی بعضی از شناورهای پیشرفته در این کلاس وزنی که عمدتا ناوهای محافظ سنگین وزن هستند. صنایع دریایی آلمان 4 ففرایند از ناوهای کلاس Sachsen را برای نیروی دریایی آلمان ساخته که 3 ففرایند از آنها در حال حاضر عملیاتی شده اند. این شناورها به صورت اختصاصی برای عملیات دفاع هوایی پیشرفته اند اما توان ضد زیردریایی و بعلاوه ضد شناورهای سطحی هم برای آنها تعریف شده است. شناورهای کلاس Sachsen در حدود 5800 تن وزن داشته و طول آنها 143 و عرض آنها 17 متر است. این شناورها از سامانه پیشران ترکیبی دیزلی و گازی بهره برده و می توانند به سرعت نهایی 54 کیلومتر بر ساعت را برای این شناورها تامین کند. برد این شناورها با سرعت 33 کیلومتر بر ساعت در حدود 7400 کیلومتر است. این شناور از جمله استفاده نمایندگان از پیشران های 25 مگاواتی سری LM2000 است.

رادار آرایه فازی فعال APAR ساخت شرکت تالاس فرانسه با توانی پوشش 360 درجه و عمل کردن در باند ایکس رادار اصلی این شناور محسوب می گردد. رادار دیگر نصب شده در این شناور از سری SMART-L است که یک رادار پیشرفته آرایه فازی باند ال است که به صورت مشترک بین شرکت تالاس فرانسه و صنایع هلندی پیشرفته است. ذکر این نکته هم مهم است که در حال حاضر همین رادار SMART-L توان کشف و تعقیب همزمان 1500 هدف هوایی را دارد. برد رادار SMART-L در حدود 400 کیلومتر است. یک سامانه سونار ساخت آلمان هم بر روی این شناور نصب شده است. رادار چشم عقاب شدیدا از رادار APAR در این ناو الگو گرفته است.

این شناورها به 32 سلول پرتاب موشک عمودی مارک 41 مجهز هستند که درون آنها 24 تیر موشک استاندارد 2 مدل SM-2 Blk IIIA با برد بیش از 150 کیلومتر برای دفاع هوایی برد بلند و بعلاوه 32 تیر موشک RIM-162 با برد 50 کیلومتر برای دفاع هوایی برد میانه وجود دارد. بخش دیگر از دفاع هوایی بر عهده موشک های کوتاه برد Rolling Airframe Missile یا اختصاری RAM است که برد 10 کیلومتری دارند و این شناور 2 پرتابگر از این موشک که هر کدام شامل 21 تیر موشک است را با خود حمل می نماید.

8 تیر موشک کروز ضد کشتی هارپون به صورت 2 پرتابگر 4 تایی که برد آنها حدودا 130 الی 150 کیلومتر و سر جنگی آنها 221 کیلوگرم است هم بر روی این شناور نصب شده است. دو سامانه دفاع نزدیک 27 میلی متری ساخت شرکت راین متال آلمان، توپ 76 میلی متری ساخت ایتالیا و بعلاوه پرتابگر اژدرهای سبک MU90 از دیگر تسلیحات این ناوهای محافظ محسوب می گردد. این شناورها بعلاوه توان حمل دو بالگرد مثل سری NH-90 را هم دارند.

شناور بعدی یک ناو محافظ پیشرفته ساخت اسپانیا است. این ناو محافظ اسپانیایی علاوه بر بهره بردن از خواص پنهانکاری در طراحی بدنه از سامانه دفاع هوایی ایجیس ساخت آمریکا هم بهره می برد. در حال حاضر 5 ففرایند از این ناوها در نیروی دریایی اسپانیا فعال هستند و سفارشی برای ششمین ففرایند از کلاس هم صادر شده است.

وزن این کلاس از ناوهای محافظ در حدود 6300 تن، طول آن در حدود 146 متر و عرض آن هم حدودا 18 متر است. با توجه به مجهز شدن این شناور به سامانه ایجیس، نقش اصلی آن ایجاد چتر دفاع هوایی است که با یاری این سامانه و موشک های ضد هوایی استاندارد ایجاد می گردد. این شناور علاوه بر طراحی پنهانکار بدنه که در بالا به آن اشاره شد در بخش تسلیحات هم با بهره گیری از فناوری VLS یا همان سیستم پرتاب عمودی توانسته است حجم زیادی از تسلیحات را با خود حمل کند. این شناور به پرتابگرهای عمود مارک 41 ساخت آمریکا مجهز شده است. این کشتی اسپانیایی حدود 48 سلول پرتاب عمودی در اختیار دارد که 32 تا از آنها به موشک های سطح به هوای SM-2MR Block IIIA از خانواده استاندارد با برد بیش از 100 کیلومتر اختصاص داشته و در تعداد به جای مانده این سلول ها هم 64 ففرایند موشک ضد هوایی کوتاه برد RIM-162 ESSM با برد 50 کیلومتر وجود دارد.

بر اساس فناوری تعریف شده برای موشک های دفاع نزدیک RIM-162 ساخت شرکت ریتهون هر 4 ففرایند از این موشک ها را می توان در یکی از سلول های پرتاب موشکی مارک 41 قرار داده و استفاده کرد. 8 تیر موشک کروز ضد کشتی هارپون به همراه پرتاب گرهای اژدر 324 میلی متری از دیگر تسلیحات این کلاس از شناورهای ارتش اسپانیا به تعداد می رود. البته موشک های هارپون از پرتابگرهای عمودی استفاده ننموده و از 2 پرتابگر 4 تایی زاویه دار پرتاب می شوند. به غیر از سامانه ایجیس که رادار اصلی این ناو محسوب می گردد این شناور اسپانیایی به سامانه جنگ الکترونیک ساخت اسپانیا و بعلاوه سیستم دفاع در برابر اژدر AN/SLQ-25A مجهز است.

این شناور با داشتن دو توربین و دو موتور دیزل می تواند با سرعت 52 کیلومتر بر ساعت تا مسافتی در حدود 8300 کیلومتر را طی کند. این ناو توان حمل یک ففرایند بالگرد سی هاوک را هم داشته و تعداد خدمه آن هم 250 نفر می باشد.

ایران با طرح نگین به کدام سو می رود؟

اگر بخواهیم درباره شناورهایی شبیه به طرح اعلامی پروژه نگین حرف بزنیم معینا می توان به مدل های مختلفی از پیشرفته ترین ناوهای عملیاتی جهان پرداخت که از حوصله این گزارش خارج است اما معین می گردد جمهوری اسلامی ایران به صورت دقیق قدم های معینی را در یافتن قطعات پازل لازم جهت ساخت یک شناور رزمی سنگین و البته پیشرفته برداشته است. رادار آرایه فازی، طراحی پنهانکار، پرتابگر عمودی موشک و پیشران های توربین گازی قوی از جمله اصلی ترین احتیاجمندی ها برای ساخت یک شناور قدرتمند در قرن بیست و یکم هستند که خوشبختانه در تمامی این بخش ها، کشورمان به دانش طراحی و فراوری بومی آن رسیده است و به نظر می رسد که جهان به زودی باید به مشاهده ناوهای سنگین ایرانی در بیشتر نقاط جهان عادت کند.