13 نوع خربزه و حقایقی جالب درباره آن ها - وبلاگ اسلیم

به گزارش وبلاگ اسلیم، خانواده خربزه ها میوه های خوشمزه ای هستند و به همین علت تقریبا در همه نقاط دنیا کشت می شوند. خربزه نوعی میوه است که روی شاخه های فراینده ای که روی زمین پراکنده می شوند رشد می نماید. اگر این شاخه ها را با یاری یک چوب حامل به صورت قائم نگه داریم هیچ اختلالی در فرایند رشد این میوه ها پیش نمی آید.

این میوه قدمتی به مقدار تاریخ دارد و به مدت بیشتر از 4000 سال به اسم منبع مهم غذایی در منطقه های مثل مصر و آفریقا کشت شده است. خربزه و میوه های هم خانواده اش در ایران هم از محبوبیت بالایی برخوردارند و با نزدیک شدن به فصل تابستان انواع آن در بازار یافت می گردد. امروز در وبلاگ اسلیم مگ می خواهیم شما را با 13 مدل از محبوب ترین اعضای خانواده خربزه آشنا کنیم و حقایقی از آن ها برایتان بگوییم. برخی از اعضای این خانواده به نام های دیگری شناخته می شوند و ممکن است با شنیدن نام آن ها در فهرست خربزه ها تعجب کنید.

با خانواده خربزه ها آشنا شوید

در این خانواده عظیم انواع خربزه با شکل ظاهری متنوع، طعم متفاوت و رنگ های مختلف رشد می نمایند. کاشت و نگهداری آن ها راحت است و احتیاج به مراقبت خاصی ندارد. بذر خربزه در اوایل بهار کاشته می گردد و میوه های آن تا اواخر تابستان و اوایل پاییز در دسترس هستند.

این میوه برای رشد به آفتاب کامل و گرما احتیاج دارد و به همین علت در منطقه های که هوای معتدل تری دارند در گلخانه پرورش داده می شوند. خربزه در خاک خیلی مرطوب و خیس رشد نمی نماید یا محصول بدون کیفیت می دهد، پس باید خاک بستر آن زهکشی مناسبی داشته باشد. بعلاوه برای کاشت آن باید از خاک مرغوب و حاصلخیز استفاده کرد.

1. هندوانه

بله، هندوانه از خانواده خربزه ها و معروف ترین عضو این خانواده است. هندوانه ها بومی آفریقایی هستند و بیشتر از 4000 سال به اسم غذا کشت می شدند. در حال حاضر بیشتر از 1200 مدل هندوانه وجود دارد که ویژگی های مشترکی مثل پوست بیرونی محکم، گوشت داخلی نرم و دانه های پخش شده در تمام قسمت گوشت میوه دارند. هندوانه ها آب بسیار زیادی دارند و به همین علت یک میان وعده مناسب برای تابستان هستند. چون حجم این میوه عظیم است تا مدتی بعد از اینکه از یخچال بیرون گذاشته گردد هم خنک باقی می ماند.

هندوانه میوه ای محبوب در تمام دنیا است. کشور چین به تنهایی 70% هندوانه مصرفی در دنیا را فراوری می نماید، این در حالی است که برزیل، ترکیه و ایران هم از فراورینمایندگان اصلی این میوه هستند. هندوانه باید در خاکی که خوب زهکشی شده است کاشته گردد چون خاک مرطوب را دوست ندارد و خوب رشد نمی نماید. شاخه های این میوه روی زمین رشد می نمایند و در شهریور برگ ها و گل هایی به رنگ سبز کمرنگ می دهند.

گیاه هندوانه به تنهایی جذابیت خاصی ندارد و در برخی از منطقه ها به اسم علف هرز شناخته می گردد. این گیاه به راحتی در هر مکانی رشد می نماید اما ماندگاری بالایی ندارد، پس می توان در زمان کمی با آن یک باغ میوه عالی ایجاد کرد. مدت زمان لازم برای رسیدن هندوانه نسبت به دیگر انواع طالبی بیشتر و حدود 90 روز است.

2. طالبی کانتالوپنسیس

دو عضو از خانواده خربزه با نام طالبی شناخته می شوند: طالبی اروپایی و طالبی آمریکای شمالی. طالبی اروپایی در دهه 1700 میلادی در کانتالوپوی ایتالیا کشت شد و به همین علت با نام کانتالوپنسیس شناخته می گردد. این طالبی معمولا رنگ سبز - خاکستری با راه راه های سفید دارد. این مدل از طالبی معمولا به اسم طالبی واقعی یا طالبی اصلی شناخته می گردد.

در حال حاضر طالبی آمریکای شمالی در منطقه ها گرم مکزیک، کانادا و آمریکا رشد می نماید. پوست این مدل طالبی شبیه به تور است. هر دو مدل طالبی گوشتی با طعم شیرین و به رنگ نارنجی دارند و معمولا به اسم صبحانه سالم، سالاد میوه یا دسر مصرف می گردد.

3. خیار ارمنی، خیار چنبر یا فلکسوسوس

با اینکه این میوه مزه خیار می دهد و ظاهری شبیه به خیار دارد اما از نظر گیاه شناسی از خانواده خربزه ها است. کشت این گیاه در دهه 1400 آغاز شده و در کشورهایی در سراسر غرب آسیا، از جمله مصر و ارمنستان، رشد نموده است. میوه ها روی یک بوته یک ساله رشد می نمایند و نسبت به سرما خیلی حساس هستند.

بوته خیار چنبر در هوای گرم گل های زرد می دهد و تقریبا در تمام طول سال شکوفه دارد. شاخ وبرگ های بوته آن هم برگ های نامنظم و پیچیده دارد که شاخه را می پوشاند. خیار چنبر میوه ای بلند و باریک با قدی حدود 30 سانتیمتر است، پوستی به رنگ سبز کمرنگ و گوشتی به رنگ سفید دارد.

4. خربزه گالیا

خربزه گالیا در دهه 1970 به اسم میوه پیوندی بین طالبی و خربزه عسلی فراوری شد. گیاه حاصل از این پیوند میوه ای گرد فراوری می نماید که پوستی با بافت توری دارد و طعم آن شیرین و قوی است. در حال حاضر این گیاه در منطقه ها گرم دنیا مثل آمریکای جنوبی و اروپا کشت می گردد.

وقتی پوست این میوه از رنگ سبز به زرد تغییر می نماید یعنی رسیده است. گوشت آن سبز کمرنگ و بسیار آبدار است. خربزه های گالیا به راحتی روی شاخه هایی که روی زمین پراکنده شده اند رشد می نمایند و می توانند در یک فصل چندین بار میوه دهند.

برای کاشت این مدل از خربزه باید بذر آن ها را در انتها فصل سرما در خاک بکارید. خاک محل کشت خربزه گالیا باید مرطوب باشد و به طور مداوم رطوبت آن حفظ گردد اما احتیاجی نیست که خاک را غرق آب کنید. حدودا یک هفته قبل از برداشت باید آبیاری آن را کم کنید تا میوه سالم و شیرین تری به دست بیاورید.

شاخه های این گیاه را می توانید به سمت بالا راهنمایی کنید اما خربزه ها را نباید آویزان نگه دارید و بسیار مهم است که حتما روی زمین رشد نمایند. برای جلوگیری از پوسیدن میوه ها می توانید یک لایه نی روی زمین بریزید یا هر خربزه را در یک قوطی حلبی بگذارید تا رشد کند.

5. خربزه زرد

خربزه زرد یکی دیگر از اعضای خانواده خربزه ها است که در ایران زیاد دیده نمی گردد. این گیاه به علت رنگ پوستش به این نام شناخته می گردد و معمولا با خربزه عسلی اشتباه گرفته می گردد. اما باید بدانید که طعم شیرین این مدل خربزه از خربزه عسلی ملایم تر است.

گوشت این خربزه به رنگ سبز کمرنگ است و وقتی کاملا می رسد بافتی نرم دارد. شکل ظاهری آن معمولا به شکل بیضی است و کمی از طالبی عظیم تر است. شاخه های بوته این گیاه روی زمین رشد می نمایند و در بهار گل های زرد زیبایی روی آن نمایان می گردد.

مدت زمان مورد احتیاج برای رسیدن خربزه زرد حدود 80 روز است و در آسیا و آمریکای جنوبی کشت می گردد. از این میوه برای تهیه سالادهای میوه و بعلاوه به اسم صبحانه سالم گیاهی استفاده می گردد. خربزه زرد ماندگاری خوبی دارد و می توان آن را برای مصرف در طول سال انبار کرد.

6. خربزه زمستانی

این خربزه در تابستان فراوری می گردد اما به علت ماندگاری بالایی که دارد و بعلاوه مناسب بودن مصرف آن در زمستان، به این نام شناخته می گردد. پوست این میوه حالت چرم دارد و همین موضوع به ماندگاری بیشتر آن یاری می نماید. البته خربزه زمستانی در زمانی که تازه رسیده است پوستی مخملی و پرزی دارد اما اگر چیده نگردد پوست چرمی آن تشکیل می گردد.

پوست خارجی خربزه زمستانی به رنگ سبز تیره و شبیه به هندوانه است. گوشت آن رنگ پریده و پر از دانه است. شاخ وبرگ های بوته آن عظیم و وسیع است و وشکوفه های زرد بسیار زیبایی می دهد. این میوه مقدار عظیمی دارد و معمولا وزنی حدود 18 کیلوگرم دارد.

طعم خربزه زمستانی بسیار ملایم است و معمولا در پخت غذا از آن استفاده می گردد. در برخی از کشورها با آن آب نبات تهیه می گردد و حتی به صورت ترشی از آن نگهداری می نمایند. برگ های جوان و لطیف این گیاه خوراکی است و به صورت بخار پز یا پخته شده در سوپ و خورشت مصرف می گردد. خاستگاه این خربزه آسیا است و در حال حاضر هم محل اصلی کشت آن همین منطقه است.

7. خربزه کوکوموس

این خربزه از میوه های بومی آسیا است اما در ایران کشت و مصرف نمی گردد. خربزه کوکوموس ابتدا بوته خود را به صورت کامل رشد می دهد و پس از یک سال میوه می دهد. به همین علت باید آن را در فضای آزاد و آب وهوای گرم پرورش داد. اگر میوه ها در فصل زمستان روی بوته نمایان شدند باید از آن در گلخانه نگهداری کرد تا میوه بهتری بدهد.

این گیاه خودبارور است و حشره ها کار گرده افشانی را برای آن انجام می دهند پس برای کشت آن، یک بوته کافی است. شکل ظاهری خربزه کوکوموس بیضی شکل است، پوستی صاف و گوشتی ترش مزه دارد. از این میوه به اسم داروی گیاهی هم استفاده می نمایند و با یاری آن بریدگی ها و سوختگی های جزئی را درمان می نمایند.

8. خربزه عسلی

این خربزه روی بوته یک ساله رشد می نماید، میوه های آن با طرافت است و طعمی ملایم دارد. خربزه عسلی را می توان هم در مزرعه و هم در خانه کشت کرد. خربزه های عسلی پوستی صاف و براق به رنگ زرد یا سبز دارند. گوشت آن ها به رنگ سبز کمرنگ و آبدار است.

خربزه عسلی در اواخر تابستان یا اوایل پاییز گل می دهد و در اوایل تا اواسط تابستان بعدی میوه می دهد. این میوه منبعی غنی از ویتامین های B و C است و مقدار کالری بسیار پایینی دارد. دانه های آن بسیار خوش عطر و طعم هستند و می توانید آن ها را به صورت خام یا بو داده مصرف کنید.

بوته این گیاه به راحتی رشد می نماید اما باید حتما چند ماه هوای گرم مداوم را تجربه کند تا بارور گردد. خربزه عسلی یک گیاه خود بارور است و برای رشد و باروری به آفتاب کامل و خاک مناسب احتیاج دارد. اگر بوته این گیاه را در کنار آفتابگردان و ذرت بکارید خیلی خوب رشد می نماید.

9. خربزه کریسمس

این خربزه از میوه های بومی اسپانیا است و معمولا به اسم خربزه کریسمس شناخته می گردد. پوست بیرونی آن سبز تیره و راه راه است اما گوشتی به رنگ سبز کمرنگ یا سفید دارد. طعمی شبیه به خربزه عسلی دارد و کمی ملایم تر از آن است.

این خربزه به طور گسترده در آمریکا، اسپانیا و آمریکای جنوبی کشت می گردد. میوه های آن معمولا در اواخر تابستان برداشت شده و در تمام طول سال در دسترس است. ماندگاری آن حدود 6 ماه است و به همین علت به اسم خربزه کریسمس شناخته می گردد، چون تا شب کریسمس در بازار موجود است.

10. خربزه کاسابای طلایی

خربزه کاسابا یکی دیگر از اعضای خانواده خربزه ها است که عطر و بوی خوبی دارد، نسبت نزدیکی به خربزه عسلی و طالبی دارد اما طعم خاصی ندارد و مزه ای شبیه به خیار و گلابی دارد. ظاهر خربزه های کاسابا منحصربه فرد است و به محض دیدنشان می توانید آن ها را تشخیص دهید. شکل گرد دارد و پوستی ضخیم با شیارهای عمیق که در قسمت دم جمع می گردد.

رنگ پوست آن زرد روشن است و در برخی موارد به رنگ سبز هم دیده می گردد. پوسته ای ضخیم دارد که از گوشت نرم داخلی محافظت می نماید و ماندگاری میوه را افزایش می دهد. خربزه کاسابای طلایی به علت ماندگاری بالا به اسم خربزه زمستانی هم شناخته می گردد چون در روزهای زمستان در دسترس است.

گوشت خربزه کاسابا به رنگ سبز خامه ای کم رنگ است و از آن در تهیه دسر و نوشیدنی استفاده می گردد. از این خربزه برای تهیه اسموتی، سوپ های سرد یا قوام دهنده مربا هم استفاده می گردد. خاستگاه آن ترکیه است و در اواخر دهه 1800 به آمریکا برده شد. مدت زمان مورد احتیاج برای رسیدن میوه ها حدودا 110 روز است و برای این کار به آب وهوای گرم و یک تابستان طولانی احتیاج دارد.

11. خربزه گوی عسلی

خاستگاه این مدل از خربزه جنوب شرقی آسیا است و همچنان بیشترین کشت آن در همین منطقه انجام می گردد. دوره برداشت آن به شکل عجیبی کوتاه است و به علت همین دشواری کشت و برداشت، قیمت زیادی دارد. همانطور که از نامش تعیین است شکلی گرد و طعم بسیار شیرینی دارد. تقریبا 20% قند دارد و یکی از شیرین ترین خربزه های موجود در دنیا است. پوسته ای بسیار ضخیم به رنگ سفید و لکه های کوچک سبز دارد، گوشت آن بسیار آبدار است و بافتی نرم دارد.

وزن یک خربزه گرد عسلی رسیده بین 4 تا 5 کیلوگرم است و برعکس بقیه خربزه ها، پس از رسیدن از شاخه جدا نمی گردد. پس برای جداکردن میوه رسیده از شاخه ضخیم و محکم آن ضروری است از قیچی باغبانی یا ابزار تیز استفاده کرد. بوته این گیاه در آب وهوای گرم رشد می نماید و گل هایی به رنگ نارنجی-طلایی می دهد.

12. خربزه کرنشاو

این خربزه از ترکیب خربزه ایرانی و خربزه کاسابا فراوری می گردد و در حال حاضر در سراسر دنیا از جمله آمریکای شمالی و جنوبی، خاورمیانه و منطقه مدیترانه به خوبی رشد می نماید. این میوه برای رشد به آفتاب کامل، خاک غنی و زهکشی مناسب احتیاج دارد. خاک آن باید همواره مرطوب باشد اما آب اضافه به وسیله زهکشی ها از زیر بوته خارج گردد.

مقدار خربزه کرنشاو میانه تا عظیم است و وزنی بین 4 تا 5 کیلوگرم دارد. شکل ظاهری آن بیضی است و پوستی ضخیم به رنگ سبز - زرد همراه با برجستگی های مختلف دارد. گوشت داخلی آن به رنگ صورتی - هلویی و شبیه به ماهی قزل آلا است، شیرین و آبدار است و یک کیسه سنگین از دانه ها در میان خود دارد.

با اینه پوست این خربزه بسیار ضخیم است اما ماندگاری آن بسیار کوتاه است و باید تا یک هفته پس از برداشت خورده گردد. کرنشاو به اسم یک خربزه شیرین در تهیه سالاد میوه یا دسر استفاده می گردد. بعلاوه می توان آن را به قطعات کوچک خرد کرد، به دور آن یک لایه ژامبون پیچید و به اسم پیش غذا مصرف کرد.

13. خربزه ایرانی

خاستگاه این خربزه منطقه پارس یا کشور ایران است. خربزه ایرانی بسیار خوش عطر است و گوشتی شیرین دارد. این خربزه در قرن هفدهم به وسیله مهاجران از ایران به قاره آمریکا وراد شده و در حال حاضر در آنجا هم کشت می گردد. انواع مختلفی از این نوع خربزه وجود دارد که همه به خوبی در مزرعه و خانه رشد می نمایند.

پوسته این میوه حالت توری دارد و رنگ آن سبز و سفید است. شکل آن بیضی و مقدار اش عظیم تر از خربزه زرد است. دانه های خربزه ایرانی در وسط آن واقع شده است و در یک لفاف نرم پیچیده شده است که به راحتی از گوشت میوه جدا می گردد. این میوه از اواخر بهار تا اوایل پاییز در دسترس است.

سخن آخر

خربزه ها خانواده شلوغی دارند و تقریبا هر میوه عظیمی که پوستی ضخیم و گوشتی نرم و شیرین دارد می تواند عضوی از این خانواده پرجمعیت باشد. برخی از خربزه ها به نام های دیگر شناخته می شوند، مثلا هندوانه و طالبی هم از دسته خربزه ها هستند. انواعی از خربزه ها در ایران کشت و مصرف نمی شوند و فقط گاهی در بسته های میوه خشک با آن ها روبرو می شویم. در این مطلب 13 مدل از محبوب ترین خربزه ها در دنیا را به شما معرفی نموده ایم تا این بار که برای خرید به بازار می روید بتوانید انواع مختلف آن ها را از هم تشخیص داده و با نام صحیح صدایشان بزنید.

منابع: trees ، sfgate