ماجرای نرفتن دایی به استقلال و قلعه نویی به پرسپولیس - وبلاگ اسلیم

به گزارش وبلاگ اسلیم، سه جدال امیر قلعه نویی و پرسپولیس همیشه جذابیت های خاص خود را به همراه داشته است. مردی که پرسپولیسی ها برای بردن او در لیگ برتر 11 سال انتظار کشیدند.

روزی از همان روزهایی که امیر قلعه نویی در اوج دوران مربیگری خود که نافش با قهرمانی لیگ برتر بسته شده بود قرار داشت و به تازگی هم استقلال را برای سومین بار قهرمان لیگ نموده بود، ویدیویی از حاشیه تمرین استقلال منتشر شد که امیر را خندان روی جایگاه پلاستیکی نشان می داد که با لبخند به حرف های جوانی که خود را پرسپولیسی معرفی نموده بود و از او درخواست می کرد به پرسپولیس بیاید و این تیم را از شرایط بغرنجش در لیگ نجات دهد گوش می داد و در خاتمه با لبخندی به آن جوان گفت که شرایط تیم شما هم درست می گردد. آن موقع امیر در اوج قدرت خود در لیگ برتر بود و با خیال راحت به تکرار قهرمانی های خود در استقلال می اندیشید. بعدا او در مصاحبه ای مدعی شد که دو بار به وسیله حبیب کاشانی و محمد رویانیان به او پیشنهاد سرمربیگری در پرسپولیس آن هم با رقم های سنگین شد.

این اولین پیشنهاد پرسپولیس به امیر نبود. چه بسا اگر آن آدینه برفی 19 اسفند 67 عبدالعلی چنگیز به صرافت نمی افتاد تا دست امیر قلعه نویی تازه برگشته از قطر را بگیرد و برای دربی جام حذفی پیراهن استقلال را به تن او نمی کرد حالا امیر قلعه نویی نه تنها مربی استقلال قهرمان لیگ برتر که یک مربی پرسپولیسی می شد که مدیرانی چون حبیب کاشانی و محمد رویانیان مجبور نمی شدند برای نجات تیم خود از بحران دست به دامن یک امیر استقلالی شوند. این پیش دستی آبی ها در جذب هافبک خلاق و جوان آن روزهای فوتبال ایران که سال قبلش اولین بازی ملی خود را در جام دهه فجر انجام داده بود باعث شد تا خواسته علی پروین در جذب او برآورده نگردد. هر چند زمانی مرتضی فنونی زاده مدعی شد که قلعه نویی در سال 65 به تمرین پرسپولیس آمد و به وسیله پروین رد شد اما با توجه به سابقه نقل و قول های فنونی زاده و مقدار اعتباری که او با تناقض گویی هایش به حرف ها و ادعاهای خود بخشیده کسی زیاد این حرف او را جدی نگرفت و بعدا هم در مقام تکذیب برآمد اما پروین پس از بازگشت امیر از قطر خود شخصا به او پیشنهاد بازی در پرسپولیس را داد و اینجاست که استقلالی ها باید مدیون چنگیز باشند که پیراهن آبی را به تن هافبک خلاق و جوان آن روزها پوشاند. هافبکی که بعدا به پاس وفاداری اش به باشگاه و رها نکردن این تیم در سال کوچ ستاره هایش، لقب ژنرال را از طرفداران آبی گرفت. آن آدینه برفی اسفند 67 اگرچه با حذف استقلال با باخت در ضربات پنالتی همراه شد اما بازیکنی را به استقلال هدیه داد که بعدا با قهرمانی هایش در استقلال حسرت رقیب را برانگیخت.

امیر که به علت سبقه شاهینی اش انتظار می رفت همانند همبازی اش مجتبی محرمی پیراهن پرسپولیس را به تن کند، در آن آدینه سرد اسفند انتخابی کرد که انگار سرنوشت محتوم او بود. سرنوشت محتوم مردی که در میان آن همه ستاره ریز و درشت سال های پایانی دهه هفتاد استقلال، توانست پس از دوران بازی هم با استقلال بماند و تبدیل به پرافتخارترین مربی این باشگاه در لیگ برتر گردد. او احتمالا امروز از تصمیمش در رد پیشنهاد پرسپولیس در سال 67 راضی است و آن را تقدیر خود می داند اما این فرصت را هم داشت که جنجالی ترین انتقال مربی در فوتبال ایران را هم به نام خود ثبت کند. هر چند یک بار استقلالی ها بیژن ذوالفقارنسب را که سابقه بازی در پرسپولیس داشت در سال 71 روی نیمکت خود دیده بودند اما با اینکه هیچگاه سابقه مربیگری پرسپولیس را نداشت مورد استقبال طرفداران استقلال قرار نگرفت و آنها او را با روزهای سیاه سقوط به دسته سه به یاد می آوردند. یا قبل از او نشستن مسعود معینی استقلالی آن هم به جای پروین در جام باشگاه های آسیا با شکست مقابل محمدان بنگلادش تبدیل به یک کابوس و خاطره بد برای قرمزها شد. اما نشستن امیر با آن همه سابقه و محبوبیت در استقلال روی نیمکت پرسپولیس چیزی در حد ترکیدن یک بمب تاریخی در جابجایی فوتبال ایران می مانست. بمبی قویتر از همه بمب هایی که فتح الله زاده ترکانده بود. نظیر این اتفاق می توانست همین چند ماه پیش با پیشنهادی که احمد سعادتمند به علی دایی برای سرمربیگری استقلال داد رخ دهد. اما دایی هم با اینکه خود اعتراف به استقلالی بودنش در دوران کودکی نموده بود و با اینکه خود را وامدار هیچ تیم و کسی در این فوتبال نمی داند، این پیشنهاد را نپذیرفت.

وقتی دایی با این خصوصیات جسارت و انگیزه شکستن قبح نشستن روی نیمکت رقیب را ندارد از قلعه نویی که خود را یک آبی اصیل می داند انتظاری جز رد پیشنهاد سنگین رویانیان می رود؟

منبع: ورزش سه