غزل شماره 124 حافظ: آن که از سنبل او غالیه تابی دارد - وبلاگ اسلیم

به گزارش وبلاگ اسلیم، غزل شماره 124 حافظ در زمان اوج اختلاف او و شیخ زین الدین کلاه و هنگامی که به دستور شاه شجاع به یزد تبعیده شده بود سروده شده است. او از در دوستی درآمده است و عتاب و ناز یار را در شعر بازگو می نماید و عنوان می دارد با همه بی مهری ها هنوز هم او را دوست دارد و هدف از اشک هایی که از دیده روان می سازد آبیاری سرو بلند یار است.

وبلاگ اسلیم | سرویس فرهنگ و هنر

آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

باز با دلشدگان ناز و عتابی دارد

از سر کشته خود می گذری همچون باد

چه توان کرد که عمر است و شتابی دارد

ماه خورشید نمایش ز پس پرده زلف

آفتابیست که در پیش سحابی دارد

چشم من کرد به هر گوشه روان سیل سرشک

تا سهی سرو تو را تازه تر آبی دارد

غمزه شوخ تو خونم به خطا می ریزد

فرصتش باد که خوش فکر صوابی دارد

آب حیوان اگر این است که دارد لب دوست

روشن است این که خضر بهره سرابی دارد

چشم مخمور تو دارد ز دلم قصد جگر

ترک مست است مگر میل کبابی دارد

جان بیمار مرا نیست ز تو روی سؤال

ای خوش آن خسته که از دوست جوابی دارد

کی کند سوی دل خسته حافظ نظری

چشم مستش که به هر گوشه خرابی دارد

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

تعبیر فال حافظ شما

چرا در انجام کارهایت وسواس داری و تردید و دودلی را به دلت راه می دهی؟ عمر در حال گذر است و زمان را نمی توان متوقف کرد. غر زدن به دیگران گره ای از مشکلاتت باز نخواهد کرد. در زندگی همواره گذشت داشته باش چراکه عفو از طرف بزرگان است. همراه هر خوشی و آسایش، رنج و حسرت نیز هست. اگر عاشقی، صادق باش و دورویی را از خود دور کن. هرچه سریع تر کاری را که می خواهی شروع کن.

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

شاهد فال:

غزل شماره 125 - شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

غزل شماره 124 حافظ با صدای علی موسوی گرمارودی

کد مولتی مدیا

دانلود

فیلم اصلی

معنی و تفسیر غزل شماره 124 حافظ

بیت اول

آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

باز با دلشدگان ناز و عتابی دارد

آن کسی که غالیه معطر در تب و تاب حسادت از گیسوی خوشبوی اوست، دوباره با عاشقان خود در کرشمه و پرخاشگری است.

✦✦✦✦

بیت دوم

از سر کشته خود می گذری همچون باد

چه توان کرد که عمر است و شتابی دارد

ای محبوب، تو از سر عاشقان کشته شده در راه خود، همچون باد، سریع می گذری. چکار می توانیم بکنیم وقتی که معشوق عمر و زندگی من است که سرعت و شتاب دارد.

✦✦✦✦

بیت سوم

ماه خورشیدنمای اش ز پس پرده زلف

آفتابیست که در پیش سحابی دارد

چهره همانند ماهش که جلوه خورشید را دارد، در پشت پرده گیسوانش، همچون آفتابی است که ابر روی آن را پوشانده است.

✦✦✦✦

بیت چهارم

چشم من کرد به هر گوشه روان سیل سرشک

تا سهی سرو تو را تازه تر آبی دارد

چشم من از هر گوشه اش، سیل اشک را روانه کرد تا قامت دلجوی تو، تازه تر و شاداب تر گردد. شاعر در این بیت حسن تعلیل بکار برده است؛ اشک چشم حافظ از فرط عشق و اشتیاق جاری است و غرض حافظ از این گریه آبیاری سرو قامت یار است.

✦✦✦✦

بیت پنجم

غمزه شوخ تو خونم به خطا می ریزد

فرصتش باد که خوش فکر صوابی دارد

اگرچه کرشمه گستاخانه چشم تو، مرا به اشتباه و بی گناه می کُشد، اما امیدوارم که فرصت کافی برای این کار داشته باشد. زیرا فکرش درست و دلپذیر است.

✦✦✦✦

بیت ششم

آب حیوان اگر اینست که دارد لب دوست

روشن است این که خضر بهره سرابی دارد

آب زندگانی که عمر جاودان می بخشد اگر همین باشد که لب دوست دارد، بنابراین واضح است که خضر، تنها به سرابی دست یافت.

✦✦✦✦

بیت هفتم

چشم مخمور تو دارد ز دلم قصد جگر

ترک مست است مگر میل کبابی دارد

چشم مست تو از دل و اندرون من، جگر مرا هدف گرفته است، او ترکی مست است که هوس خوردن کباب دارد و برای این کار جگر مرا انتخاب نموده است.

✦✦✦✦

بیت هشتم

جان بیمار مرا نیست ز تو روی سؤال

ای خوش آن خسته که از دوست جوابی دارد

جان بیمار و رنجور از عشق من، از روی تو سؤالی نمی کند و خواهشی از تو ندارد. خوشا به حال آن عاشق بیماری که از دوست جواب می گیرد بدون اینکه سؤال بپرسد.

✦✦✦✦

بیت نهم

کی کند سوی دل خسته حافظ نظری

چشم مستش که به هر گوشه خرابی دارد

چشم مست معشوق چه موقع نگاهی به طرف دل عاشق و رنجور حافظ می اندازد؟ یعنی هیچ وقت به حافظ توجه نشان نمی دهد؛ در حالی که چشم مست و خمارش، در هر گوشه، از پای درافتاده ای دارد